kóń
kóń (kaszëbsczi)
[edicëjô]| Przëpôdk | Pòjedińczô lëczba | Wielnô lëczba |
|---|---|---|
| nazéwôcz | kóń | kònie |
| rodzôcz | kònia | kòniów |
| dôwôcz | kòniowi | kòniòm |
| winowôcz | kònia | kònie |
| nôrzãdzôcz | kòniã | kòniama |
| môlnik | kòniu | kòniach |
| wòłôcz | kón | kònie |
wëmòwa:
znaczenia:
jistnik, chłopsczi ôrt
- (1.1) kóń
zjinaka:
przëmiôrë:
syntaksa:
kòlokacëje:
synonimë:
antonimë:
krewnë:
frazeòlogòwé związczi:
etimòlogijô:
bôczënk:
dolmaczënk:
- afrikaans: (1.1) perd
- albańsczi: (1.1) kalë
- anielsczi: (1.1) horse
- arabsczi: (1.1) حصان (ḥiṣān) m, فرس (fáras) m
- baskijsczi: (1.1) zaldi
- bòsniany: (1.1) konj m
- bretońsczi: (1.1) marc'h
- bùlgarsczi: (1.1) кон (kon) m
- chińsczi: (1.1) 馬 (mǎ)
- chòrwacczi: (1.1) konj m
- czesczi: (1.1) kůň m
- dolnosorbsczi: (1.1) kóń m
- dëńsczi: (1.1) hest
- Esperanto: (1.1) ĉevalo
- estońsczi: (1.1) hobune
- fińsczi: (1.1) hevonen
- francësczi: (1.1) cheval m
- górnosorbsczi: (1.1) kóń m
- grecczi: (1.1) ίππος (ippos) m, άλογο (alogo) n
- grëzóńsczi: (1.1) ცხენი (cxeni)
- hebrajsczi: (1.1) סוּס (sus) m
- hòlandzczi: (1.1) paard n
- islandzczi: (1.1) hestur m
- indonezëjsczi: (1.1) kuda
- Interlingua: (1.1) cavallo m
- irlandzczi: (1.1) capall m, each m
- italsczi: (1.1) cavallo m
- japòńsczi: (1.1) 馬 ([uma])
- Jidisz: (1.1) פֿערד (ferd)
- kaszëbsczi: (1.1) kóń m
- katalońsczi: (1.1) cavall m
- kòrsikańsczi: (1.1) cavaddu
- lëtewsczi: (1.1) arklys, žirgas
- łacëzna: (1.1) equus m, caballus m
- łotewsczi: (1.1) zirgs
- madżarsczi: (1.1) ló
- miemiecczi: (1.1) Pferd m
- norwesczi: (1.1) hest
- pòłabsczi: (1.1) tjün m
- pòlsczi: (1.1) koń m
- pòrtugalsczi: (1.1) cavalo m
- rumùńsczi: (1.1) cal f
- rusczi: (1.1) лошадь (lóschadj) f, конь (konj) m
- serbsczi: (1.1) коњ (konj) m
- sloweńsczi: (1.1) konj m
- słowacczi: (1.1) kôň m
- szpańsczi: (1.1) caballo m
- szwedzczi: (1.1) häst
- Tagalog: (1.1) kabayo
- tërecczi: (1.1) beygir
- ùkrajińsczi: (1.1) кінь (kinj) m
- walijsczi: (1.1) ceffyl
- wilamòwsczi: (1.1) faod
kóń (dolnosorbsczi)
[edicëjô]
wëmòwa:
znaczenia:
jistnik, chłopsczi ôrt
- (1.1) kóń
zjinaka:
przëmiôrë:
syntaksa:
kòlokacëje:
synonimë:
antonimë:
krewnë: jistn. zdrobn. kónick, kónjašk, kónjetko, znank. kónjecy
frazeòlogòwé związczi:
etimòlogijô:
bôczënk:
kóń (górnosorbsczi)
[edicëjô]| kazus | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| nazéwôcz | kóń | konjej | konje |
| rodzôcz | konja | konjow | konjow |
| dôwôcz | konjej | konjomaj | konjam |
| winowôcz | konja | konjej | konje |
| instrumental | konjom | konjomaj | konjemi |
| lokatiw | konju | konjomaj | konjach |
wëmòwa:
znaczenia:
jistnik, chłopsczi ôrt
- (1.1) kóń
zjinaka:
przëmiôrë:
syntaksa:
kòlokacëje: přahaty kóń → zaprzëżny kóń
synonimë:
antonimë:
krewnë: zdrobn. konik, znank. konjacy
frazeòlogòwé związczi:
etimòlogijô:
bôczënk: