jistnik
jistnik (kaszëbsczi)
[edicëjô]| Przëpôdk | Pòjedińczô lëczba | Wielnô lëczba |
|---|---|---|
| nazéwôcz | jistnik | jistniki |
| rodzôcz | jistnika | jistników |
| dôwôcz | jistnikowi | jistnikóm |
| winowôcz | jistnik | jistniki |
| nôrzãdzôcz | jistnikã | jistnikama |
| môlnik | jistnikù | jistnikach |
| wòłôcz | jistnikù | jistniki |
wëmòwa:
znaczenia:
- (1.1)
zjinaka:
przëmiôrë:
- (1.1)
syntaksa:
kòlokacëje:
synonimë: (1.1)
antonimë: (1.1)
krewnë:
frazeòlogòwé związczi: (1.1)
etimòlogijô:
bôczënk:
dolmaczënk:
- anielsczi: (1.1) noun
- azersczi: (1.1) izim, ad
- baskijsczi: (1.1) izen
- białorusczi: [1] narkomawkô: назоўнік m; taraszkewicô: назоўнік m
- bretońsczi: (1.1) anv-kadarn
- czesczi: (1.1) podstatné jméno n
- dëńsczi: (1.1) navneord, substantiv
- estońsczi: (1.1) nimisõna
- fińsczi: (1.1) substantiivi
- francësczi: (1.1) nom m, substantif m
- górnosorbsczi: (1.1) wěcownik m, substantiw m
- islandzczi: (1.1) nafnorð
- italsczi: (1.1) sostantivo m
- kaszëbsczi: (1.1) jistnik m
- katalońsczi: (1.1) substantiu m
- lëtewsczi: (1.1) daiktavardis m
- miemiecczi: (1.1) Hauptwort, Nomen, Substantiv
- niderlandczi: (1.1) zelfstandig naamwoord, substantief
- òkcitańsczi: (1.1) nom m
- pòlsczi: (1.1) rzeczownik m
- sloweńsczi: (1.1) samostalnik m
- szpańsczi: (1.1) nom m